بازگشت
بزرگداشت از باقی قایل زاده شاعر نابینای روشن ضمیر
نگارنده: زلمی رزمی نگارنده: زلمی رزمی

باقی قايل زاده از قله های شعر و ادب کشور در سال ۱۲۹۲هجری شمسی درگذر چنداول شهرکابل دیده بجهان کشود
او از ليسه صنايع کابل در رشته رنگ آميزی و ديزاين قالين سبک اصفهان ، کاشان و مزار فراغت حاصل نمود و سپس در همانجا به عنوان آموزگار زبان و ادبيات دری صنوف عالی مصروف خدمت شد و پس از چند سالي در فابريکه قند سازی کابل که جدیدالتأسیس بود شامل
کار گرديد تا اینکه نابهنگام تکلیف چشم دردی برایش عاید و بینایی خودرا ازدست داد و تا آخرعمر
گوشه نشين کلبهء فقيرانه اش واقع کارته چهار کابل گرديد و تمام حیات پربارخود را با کمال آزادگی و وارستگی زیست و سرانجام این جوان ناکام درسال۱۳۴۰ خورشيدی هنگامی که فقط چهل و دو سال داشت دارفانی را لبیک گفت
باقی قایل زاده از دوران جوانی دارای طبع بلند و روح شاعرانه بود و ازهمان سنین جوانی قدم به وادی هنر شعر گذاشت
علاقمندی اش به شعر وی را واداشت تا جمعه شبها در منزلش بزم شعر خوانی راه اندازد
سروده های پرسوز و گدازش جانهای شیفته را به وجد آورده و شور و هیجان را درقلوب دوستداران شعر و ادب بوجود می آورد
باقی قايل زاده با شاعران بزرگ زمان خود همچون سرورجویا، علامه سیداسمعیل بلخی،حاجی غلام سروردهقان، انجنیرعلی رونق، استادنوید، میرغلام حضرت شایق جمال، امین ترابی، یوسف آئینه، ملنگ جان، مسرورنجیمی
و سایرشعرای هم‌روزگار خود و نیز استادان هنرموسیقی کشور چون استادمحمدحسین سرآهنگ،استادغلام دستگیرشیدا، استادنتو و استادرحیم بخش همصحبت و نزدیک بود و بگفته همیشگی اش
انجمن سازم، قصه پردازم، محرم رازم، تابکی آزارم) را زمزمه میکرد
باقی قایل‌زاده، گذشته از شعر، در نقاشی و موسیقی نیز دسترسی داشت و آن گونه که
گفته و نوشته‌اند، خلص "سرآهنگ" را نیزبعنوان تحفه شاعرانه برای استاد محمد حسین برگزیده است
قایل‌زاده عشق وطن و مردم را نیز در سر داشت و گاه گاهي با روحیه‌ای انتقادی برضداستبداد سلطنتی و ضد مطلق‌گرایی رژیم سلطنتی اشعاری میسرود از اینرو همواره موردخشم و غضب رژیم حاکم قرار داشته و چنانچه بعد از سرودن شعرمعروف
نازم آن مشتی که فرق زورمندان بشکند
تف برآن دستی که دلهای ضعیفان بشکند
که ورد زبانها شده بود، به امر سردارمحمدداودصدراعظم وقت در توقيف خانه دهمزنگ زندانی و مورد شکنجه و ضرب شلاق قرار گرفت
ولی آن شاعرجسور و بی باک هرگز سرتسلیم خم نکرد و با شجاعت میگفت
عاجزکشی است شیوه مردان زورمند
تیغی که تیزگشت به هوا امتحان کنید
و یا
سعی و کوشش لازم است تا حق ز شدادان گرفت
بی تقاضا دادن حق عادت نمرود نیست
باقی قایل‌زاده مجموعا چند هزار بیت در قالب‌های کهن، بیشترینه در قالب غزل سروده است، که گزیده‌یی از سروده‌های او به سال۱۳۶۲ زیر نام (آشیان عقاب) در مطبعه دولتی کابل و دومین مجموعه شعری وی بنام(جرقهء آذر) سال۱۳۸۰ هجری شمسی توسط انتشارات کاوه ، شهر کلن آلمان ) به چاپ رسيده و بدسترس دوستداران شعر و ادب قرار گرفته است
یاد او را گرامی مبداریم و بروانش درود میفرستیم
و اینک توجه کنیدبه پارچه شعرزیبایی از سروده های این شاعرگران ارج تحت عنوان
آتش سوزان
هنوززمزمه بلبل چمن باقیست
هنوزنغمه قمری به نارون باقیست
هنوزرقص غزالان بزیر پرتوماه
بدشت و دامنه وقله و دمن باقیست
مشو ز واقعهء گرگ و یوسف افسرده
هنوز بوی امیدی به پیرهن باقیست
هنوزآتش سوزان شوق دلگرم است
هنوز سینهء ما بهرسوختن باقیست
مکن خراب که درنزد صاحبان نظر
هنوزطعنه به محمود بت شکن باقیست
خموش نیستم اما کسی نمیشنود
وگرنه ناله بجا مانده وسخن باقیست



June 11th, 2012


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان